Մի անգամ ծննդյանս օրը ես հրավիրեցի իմ ընկերներին ` ելակով տորթ ուտելու: Որոշեցի շատ գեղեցիկ սեղան գցել: Հանեցի տոնական ափսեները, բաժակները, իսկ երբ մոտեցա պատառաքաղներին, ապշեցի պատառաքաղները կռիվ էին անում:
— Հիմա էլի կվերցնեն փոքր պատառաքաղները, ինչպե`ս միշտ, նրանք են դրվում տոնական ափսեների կողքը, իսկ մենք նուրբ ենք, փայլուն, ոսկեզօծ և նախատեսված ենք համով դեսերտ ուտելու համար,- գլուխ գովացին փոքր պատառաքաղները:
_ Բա մենք ին`չ ասենք,- խառնվեցին վեճին դանակները,- առանց մեզ սեղանից օգտվել չիլինի: Չէ՞ որ մենք համաչափ փոքրացնում էնք ուտելիքը, և սեղանից օգտվելը դարձնում էնք հարմար և գեղեցիկ: Այսքանը լսելով` ես ասացի.
-Մի ` վիճեք, սիրելիներս, դուք բոլորդ էլ պետքական և շատ անհրաժեշտ սեղանի պարագաներ եք , ուղղակի ամեն մեկդ ունեք ձեր նշանակությունը ` կախված, թե ինչպիսի ուտեստ է դրվելու սեղանին: Այնպես որ հաշտվեք իրար հետ ու ամենմեկդ էլ սպասեք ձեր ժամին:
Անդրեասյան Օֆելյա 